Bidden = praten met God!

Afgelopen zondag zijn we begonnen met een nieuwe 'serie'. We denken samen na over het gebed.
Ik wilde dit al langer, omdat ik merkte dat bidden bij een kind ook al zo snel een 'gewoonte' wordt. Even snel bidden voor het eten, niet eens wetend wat de woorden betekenen. Of wat bidden nu eigenlijk is. Maar, dank God, er zijn ook hele mooie, ontroerende gebeden. Momenten waarop je zelf beseft: dit is worden als een kind...! 

Volgende week gaat onze oudste voor het eerst naar school. Spannend voor hem, maar zeker ook voor ons. We weten dat God met hem meegaat. En, als hij even niet met papa of mama kan praten, kan hij wel met zijn hemelse Vader praten.

Genoeg redenen dus om ons in het gebed te verdiepen :)

We beginnen met zingen het zingen van het liedje 'lees je Bijbel, bid elke dag'. 
Daarna lezen we uit de kinderbijbel het gedeelte  dat gaat over de Bergrede. Aan het eind van dat hoofdstuk staat het gebed dat Jezus zijn discipelen leerde, het Onze Vader: 

Vervolgens vertellen we de gelijkenis van de Farizeeër en de tollenaar, zoals Jezus die vertelde in Lukas 18. We moeten niet bidden voor andere mensen, maar als we alleen zijn. Bijvoorbeeld op onze slaapkamer, aan het speeltafeltje. Het hoeft niet lang te zijn, niet veel woorden, maar het moet uit ons hart komen. 
Mooi om daar samen over te praten. Je kind aan te sporen om met God te praten, Hem alles te vertellen wat je bezig houdt. 

Om het bidden wat concreter te maken, had mijn man een tijdje terug al A4-tje vol getekend. Ons huis, eten, een bed, de kerk, een bijbel, dingen waar we God voor mogen danken. Zondag hebben we ook een hand gemaakt, waarop de volgorde van een gebed staat geschreven. Ik vond het (engelse) voorbeeld hier. 

 Tenslotte heb ik dit handje samen met het Onze Vader in een lijst gedaan. De lijst staat nu op ons 'gezinsmomentenkastje', zodat we de lijst er ook tijdens het bidden na het eten bij kunnen pakken.