Op tafel stond een klein lampje klaar. Onze oudste mocht het lampje aan doen, maar hoe vaak hij de schakelaar ook aan en uit klikte, er gebeurde niks. Na wat gelach zei hij: 'Papa, je moet ook wel de stekker in het stopcontact doen'... Zo konden we duidelijk maken dat een lamp alleen brandt als hij is aangesloten. Wij kunnen alleen licht geven in deze donkere wereld als we zijn aangesloten op de Heere. (omdat onze oudste het werk van de Heilige Geest nog niet snapt/onder woorden kan brengen hebben wij het over de Heere, oudere kinderen kan je natuurlijk wel vertellen over de Geest die in je wilt wonen!) (Naar een voorbeeld van Corrie ten Boom)
Ditzelfde principe hebben we nog een keer duidelijk geprobeerd te maken met twee kaarsen. Een grote kaars, deze stond voor God en een kleine, dat zijn wij. De grote kaars brandt al, de kleine nog niet. De kaars gaat pas branden als je de lont ín de vlam houdt. Zo dicht moeten wij dus bij God zijn (en blijven).
Dat geprobeerd staat er natuurlijk niet voor niets... Tijdens het gezinsmoment wilde hij niet erg meedoen, snapte het misschien ook niet. Als ouders zit je elkaar dan echt aan te kijken, te bidden, nog een keer met hem praten... Hoe dan? We zongen nog wat liederen over getuige zijn, o.a. Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht. Uiteindelijk zijn we verder gegaan met het knutselwerkje, een lantaarntje van papier, Link naar lantaarntje
Nadat we alles hadden opgeruimd en het lantaarntje bij de adventskaarsen hadden neergezet, had hij ineens een ander idee... Mama, als ik het kaarsje nou meeneem naar boven, dan kan ik morgen als ik wakker word eraan denken dat ik vandaag weer een discipel van de Heere mag zijn...
Dank U, Vader!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten
Leuk dat je een reactie achterlaat!